WIERSZE – Lilla Grabowska-Kaleta

Śnieżnik
Transcendentny świat
zapominam o bólu
ideał prostego życia
Świat natury
nadrzędne piękno
zbliżenie do Wszechświata
Duch gór
nieskrępowania wolność
Wędrowiec
filozofia życia
przeżywania Natury
niezobligowana
a Natura pozwoli czasem
*
Arnošt z Kłodzka
Wola Matki Bożej inna
Arnošt
ma intencję chwiejną
kontakt z głosem zła
twarzą Maryi
brak świętego spokoju
w Nim
Łączność z Maryjnym sercem
prowadzi mędrca
niewątpiącego ni chwilę
znak Matki Bożej
Naszej
Podłączony do najsłodszych
przenajświętszych łask
nie nadużywając troski
Matczynej cierpliwości
wszedł w gąszcz teorii
poddał praktyce
udzielał w dysputach
zaczął wcielać życie boskości
*
Samotność jest samotnością
Samotność w uśpionym
Kłodzku
zagląda wypatrując
gdzie przytulić
Okna historią
współczucie mylone z litością
samotność współczuje ludziom
przytula do nich
zostaje na jakiś czas
nie wypełni pustki
Człowiek potrzebuje człowieka
serca spragnione miłości
obdarowywać nią
Maleńkie serca – wielka rola
do spełnienia
Samotność to rozumie
krąży od drzwi do drzwi
zostaje
gdzie miłości brak
*
Kłodzko nocą
Kominy miasta
niczym patyczki cukrowej waty
smukłe z kłębkiem mgły
W przestworzach zapach
wina marmolady piwa
mieszają z oddechem
koszy na śmieci