grudzień 2013

17 października 2013 r. w Gimnazjum im. Wł. Stanisława Reymonta w Kłodzku odbyły się Targi Edukacyjne. Październik nie jest standardowym miesiącem organizowania tego typu imprez, jednakże organizatorzy: Piotr Smółka ze Szkolnego Ośrodka Kariery, szkolny psycholog Magdalena Jasińska -Hrycak oraz Klaudia Kapral z Młodzieżowego Centrum Kariery w Ołdrzychowicach uznali, że wcześniejsze zderzenie uczniów z tematyką wyboru szkoły, sygnalizujące zbliżające się nieubłagalnie wybory ścieżek edukacyjnych, będzie swoistym impulsem, bodźcem do rozpoczęcia pracy nad wyborem tej najwłaściwszej.

Modelując sylwetkę można wykonywać ćwiczenia na określone partie mięśniowe zarówno w tzw. pozycji niskiej, czyli leżąc na macie jak i w pozycji wysokiej, czyli stojąc. Znaczy to, że aby wzmocnić mięśnie nóg, a także ramion wolno wybrać dogodniejszą dla siebie pozycję lub podczas tej samej jednostki treningowej zastosować zarówno jedną, jak i drugą pozycję. Warto jednak pamiętać, iż pozycje niskie są bezpieczniejsze. Leżąc odciążamy kręgosłup, oczywiście pod warunkiem, że leżymy prawidłowo. Na matach wykonujemy ćwiczenia w tzw.

Urynoterapia to bez wątpienia jedna z najbardziej kontrowersyjnych terapii zaliczanych do medycyny naturalnej. Należy również do najstarszych metod uzdrawiania. Temat leczenia moczem pojawiał się w wielu starożytnych księgach m.in w Mahabharacie, Biblii, a najstarszym i najobszerniejszym dziełem dotyczącym urynoterapii jest „Siwambukalpa”, co w przekładzie oznacza „Praktyka wykorzystania moczu do odrodzenia ciała”. Księga składa się ze 107 wierszy i wchodzi w skład „Damar Tantry”. Jest w niej opisany dialog między bogiem Śiwą i jego żoną Parwati na temat prawidłowego stosowania urynoterapii.

Inaczej, i o wiele bardziej skomplikowanie, wygląda sytuacja kompleksów memorialnych, utworzonych na cmentarzach jeńców wojennych i internowanych. Dla Polski jest to pamięć o terrorze radzieckim i II wojnie światowej, podobna do pamięci o tragedii katyńskiej. Terror radziecki w stosunku do polskich oficerów i ich rodzin jest (i był przez dziesięciolecia) w Polsce przyjmowany jako dwa epizody rozprawy – na początku wojny i w momencie jej zakończenia; nie była to pamięć o wojnie, a o terrorze. Do końca lat 80., początku 90. XX w. drugi epizod w rosyjskiej pamięci nie istniał.