Konsument w Unii Europejskiej

Dnia 23 lutego 2010 roku wziąłem udział, jako przedstawiciel senackiej Komisji Gospodarki Narodowej w konferencji dotyczącej Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumenta, która odbyła się w Parlamencie Europejskim w Brukseli.
Celem była dyskusja na temat harmonizacji maksymalnej, czyli dążenia do prawie identycznego standardu przepisów w obszarze Unii Europejskiej. Skutkiem byłaby próba usunięcia luk, uproszczenie oraz eliminacja niespójności w istniejących przepisach.
W swojej wypowiedzi zwróciłem uwagę na trzy aspekty harmonizacji. Na skutki prawne – harmonizacja powinna uwzględniać ustawodawstwo państw członkowskich, gospodarcze - przepisy powinny być akceptowalne przez wytwórcę i konsumenta oraz powinniśmy przeanalizować możliwość dostosowania się małych i średnich firm, tak aby nie wzrosły ceny produktów i usług, a także skutki społeczne – jaką cenę za harmonizację zapłaciłby konsument w warunkach maksymalnej harmonizacji. Rząd polski opowiada się za harmonizacją w podejściu mieszanym – maksymalnie tam gdzie to możliwe, ale nie wprowadzając jej tam gdzie w sposób istotny dotyczyłoby to ukształtowanych przepisów, np. prawa cywilnego.
Kolejnym celem jest przyjęcie jednej dyrektywy w tym zakresie zamiast kilku obowiązujących. Skonsolidowane prawo konsumentów w różnych państwach członkowskich zachęci do zakupów, na czym skorzystają konsumenci i sektor usług, ale również zwiększy zaufanie konsumentów. Harmonizacja zatem powinna tez dotyczyć nabywania produktów i usług za pomocą Internetu.
Próba ujednolicenia przepisów państw Unii Europejskiej w zakresie rynku wewnętrznego i ochrony konsumenta przyniesie korzyści dla konsumentów.