Grunwald - 600 lat

Grunwald – 600 lat (2)
Przypadająca na 2010 rok 600 rocznica bitwy pod Grunwaldem stała się okazją do przypomnienia tego historycznego wydarzenia. Przyłączając się do tej ogólnopolskiej akcji przedstawiamy na łamach naszej gazety (na potrzeby konkursu organizowanego w Kłodzku) ciekawostki ujawniające związki Śląska
i Ziemi Kłodzkiej z bitwą pod Grunwaldem oraz zakonem krzyżackim.
Czy wiesz, że:
* W 1222 r. odbyła się krucjata księcia śląskiego Henryka Brodatego na Prusy. Po zajęciu Ziemi Chełmińskiej Henryk Brodaty postanowił zbudować warowny gród, który by bronił przed napadami Prusów, w tym celu odbudował zniszczony zamek w Kwidzynie. Śląska załoga pozostawała tam aż do 1225 r. lub nawet do 1226 r., kiedy Konrad mazowiecki przekazał zamek sprowadzonemu zakonowi krzyżackiemu.
* W 1404 r. Władysław Jagiełło spotkał się z królem czeskim Wacławem IV na zjeździe we Wrocławiu. Zjazd miał na celu zbliżenie obu krajów.
Wacław IV był władcą czeskim panującym w latach 1378-1419. Pod jego rządami znajdowała się wówczas także Ziemia Kłodzka.
* Wojna Polski z Zakonem odnowiła się w 1414 r. Po stronie polskiej stanęła wówczas część książąt śląskich. 18 lipca pisarz krzyżacki notował akty wypowiedzenia wojny, które nadeszły w tym dniu do Zakonu, na 11 aktów 6 pochodziło od książąt śląskich. Znaleźli się w tym szeregu m.in. Bernard książę opolski, Wacław opawski, Konrad Biały oleśnicki, Janusz raciborski, Bolko cieszyński
* Do grupy tzw. zakonów rycerskich oprócz Krzyżaków należeli także Templariusze – Zakon Ubogich Rycerzy Świątyni. Zakon ten powstał w 1118 r., po zdobyciu Jerozolimy przez krzyżowców. Jego założycielem był rycerz z Szampanii, Hugo de Paynas, który stał się też wielkim mistrzem zakonu. Na Śląsku jedyną potwierdzoną dokumentem palcówką templariuszy była komandoria w Oleśnicy Małej koło Oławy, którą nadał im Henryk Brodaty w 1226 r.
* Jan Kropidło – najstarszy syn księcia opolskiego Bolesława III, studiował prawo w Bolonii. W 1384 r. został biskupem wrocławskim, kilka lat później powołany na metropolitę gnieźnieńskiego. Jednak zarówno król Władysław Jagiełło, jak i kapituła metropolitalna nie chcieli dopuścić do jego osadzenia na tronie arcybiskupim. Zamieszanie trwało pięć lat, w końcu został przeniesiony na biskupstwo kamienieckie, a następnie na biskupstwo chełmińskie. Od 1402 r. rządził diecezją włocławską. Uparcie i z powodzeniem walczył z zakonem krzyżackim o odszkodowania. Dbał też o swe strony rodzinne, w Opolu zbudował nowy zamek.