Organizacje pozarządowe na Ziemi Kłodzkiej (cz. 4)

Ścisła współpraca samorządów w tej dziedzinie daje możliwość aktywności organizacji pozarządowych na Ziemi Kłodzkiej. „Możliwości działań w tym obszarze to: * Wspieranie turystyki – poprzez przygotowanie bezpośredniej oferty turystycznej, czy poprzez przygotowanie „produktów” dla potencjalnych działań komercyjnych, propagujących Ziemię Kłodzką poza granicami kraju;
* Wymiana młodzieży – promowanie wiedzy o Polsce wśród młodzieży czeskiej i o Republice Czeskiej wśród młodych Polaków poprzez organizowanie wizyt studyjnych i wymiany młodzieży (…);
* Współpraca szkół – stowarzyszenia prowadzące szkoły, bądź związane
z placówkami edukacyjnymi mogą próbować nawiązać współpracę
z podobnymi grupami po stronie czeskiej, poprzez co mogą wzbogacić ofertę edukacyjną i podnosić jakość edukacji w obu krajach;
* Organizowanie imprez kulturalnych: koncertów, festiwali, wystaw, wzajemne poznawanie dziedzictwa kulturowego;
* Nauka języków obcych”
Interesującym przykładem organizacji pozarządowej, działającej w obrębie współpracy polsko – czeskiej jest Stowarzyszenie Fundusz Glacensis, które bardzo angażuje się we współpracę polsko-czeską. Organizują m.in. „Polsko Czeskie Dni Morza”. Pracują nad wydawnictwem tomików wierszy w obu językach.
Geograficzne usytuowanie powiatu kłodzkiego czyni ten region trudnym gospodarczo, daje jednak możliwości rozwoju, głównie w obrębie turystyki i współpracy transgranicznej. Wpływa ono na kierunki działań organizacji pozarządowych, które skupiają się na niwelowaniu negatywnych aspektów życia społecznego, wynikającego z położenia i klimatu, a także, w swych działaniach, wspierają dziedziny, które są szansą na rozwój powiatu kłodzkiego.
Społeczna specyfika regionu determinowana jest przez wydarzenia po drugiej wojnie światowej. Ziemia Kłodzka stała się miejscem przesiedleń Polaków z okolic Krakowa i Rzeszowa, a także z regionów nadbużańskich. Okres przejściowy trwał do roku 1955. Do tego roku polscy gospodarze współżyli i współgospodarzyli z Niemcami na Ziemi Kłodzkiej. Był to okres utrudniający rozpoczęcie procesu integracji społeczeństwa z regionem. Dominowała tymczasowość, niestabilność. Po wysiedleniu Niemców rozpoczął się etap przyzwyczajania do nowych warunków i oswajania z otoczeniem. Początek etapu świadomego dbania o dziedzictwo Ziemi Kłodzkiej rozpoczął się dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX w., kiedy to zaczęto dbać o spuściznę kulturalną regionu. Procesy te były naturalne dla społeczeństw osiedlających się masowo na nowych obszarach. Dwie pierwsze fazy wpłynęły negatywnie na dziedzictwo kulturowe Ziemi Kłodzkiej. Proces identyfikacji i dbania o spuściznę kulturalną rozpoczął się wraz ze zmianami społeczno – gospodarczymi w Polsce. Był to również okres kiedy rozpoczął się proces kształtowania społeczeństwa obywatelskiego na tym terenie, a także okres wzmożonych działań ze strony władz lokalnych w celu wzbudzenia identyfikacji z regionem. Odpowiedzią trzeciego sektora było tworzenie licznych organizacji skupiających miłośników określonych miejscowości. „Obecnie możemy mówić o ponownym odkrywaniu i akceptacji wielokulturowego dziedzictwa Sudetów. Świadectwem tego są liczne publikacje dotyczące dziejów lokalnych i regionalnych, programy rewitalizacji miast i uzdrowisk, wzrost przywiązania do swojego miejsca zamieszkania i chęć działań na jego rzecz.” Na tej bazie powstawały wspomniane powyżej stowarzyszenia działające na rzecz jednej miejscowości, skupiające się głównie na odrestaurowaniu zabytków sakralnych, których kondycja był mocno naruszona po kilkudziesięciu latach zaniedbań. Ochrona miejscowych zabytków była pierwszym ogniwem, które zaczęło integrować w działaniu i przyczyniało się od zachowywania dziedzictwa kulturowego regionu.
Kolejnym problemem, przed którym stanęły organizacje pozarządowe jest brak integracji społeczeństwa. W opinii R. Malarskiego „W Kotlinie nie ma społeczeństwa. Są grupy ludzi, nie mające wspólnej historii i wewnętrznych więzi tworzących relacje społeczne. Niski poziom zaufania wewnątrz tych luźnych grup przeszkadza w relacjach biznesowych, utrudnia wykreowanie umiejętności komunikowania się oraz umiejętności współpracy”. Do 1945 r. były to tereny niemieckie. Nowi osadnicy pochodzili z terenów zróżnicowanych kulturowo, mentalnie, o różnym poziomie rozwoju gospodarczego. Czynniki te wpłynęły negatywnie na proces integracji społecznej. Proces tworzenia się więzi społecznych, tworzenia zbiorowej świadomości trwał do lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. W tym czasie dojrzało pokolenie ludzi urodzonych na Ziemi Kłodzkiej, co ułatwiło procesy integracyjne oraz proces identyfikacji z regionem. Działania trzeciego sektora skupiają się na odnalezieniu wspólnego mianownika, na którym można budować tożsamość regionalną. c.d.n.