Homeopatia

Nazwa tej terapii, najbardziej rozpowszechnionej w medycynie niekonwencjonalnej, wywodzi się od greckich słów „homois”, - podobny i „pathos” czyli cierpienie. Twórcą współczesnej homeopatii jest niemiecki lekarz Christian Friedrich Samuel Hahnemann (ur. 10 kwietnia 1755 w Miśni, zm. 2 lipca 1843 w Paryżu). Napisał on dzieło wyprzedzające znacznie ówczesną naukę „Organon – racjonalna sztuka uzdrawiania”, dzięki, któremu homeopatia w szybkim tempie rozprzestrzeniła się po świecie i została uznana w 23 krajach.
Metoda ta opiera się na trzech podstawowych zasadach. Pierwsza z nich „podobne należy leczyć podobnym” jest wizytówką homeopatii. Jednak przed Hahnemannem zwrócili na nią uwagę również inni medycy, między innymi w starożytności Hipokrates, zaś w czasach nowożytnych Paracelsus. Przykładem może być także Pasteur, który wykazał, że wściekliznę można leczyć wścieklizną. Kolejna zasada homeopatii to wspomaganie mechanizmów samouzdrawiania za pomocą minimalnych dawek leków. Medycyna zna wiele przypadków, kiedy stężony preparat bywa zabójczy, podczas gdy jego rozcieńczona wersja ma działanie lecznicze. Tak jest np. z glikozydami naparstnicy, cennymi lekami usprawniającymi pracę serca. W większych ilościach są trujące. Ostatnia zasada mówi o podejściu holistycznym do pacjenta – czyli posługiwaniu się całością objawów w celu określenia wzorów uzdrawiania.
Homeopatia jest integralną częścią medycyny, uznawaną przez Światową Organizację Zdrowia oraz kraje Unii Europejskiej. Ponad 200 tys. lekarzy na całym świecie zaleca leki homeopatyczne w codziennej praktyce, a stosuje je prawie 400 mln pacjentów w blisko stu krajach. Homeopatia jest wykładana na wydziałach medycznych siedmiu uniwersytetów we Francji i czterech uniwersytetów w Niemczech. W krajach Unii Europejskiej od 25 do 40 proc. lekarzy regularnie zaleca swoim pacjentom leki homeopatyczne. We Francji, Szwajcarii, Niemczech i Belgii leki te są refundowane przez kasy publicznego ubezpieczenia zdrowotnego. W Wielkiej Brytanii istnieje sześć szpitali homeopatycznych,w tym najbardziej znany - Królewski Homeopatyczny Szpital w Londynie. We Francji w wielu szpitalach można uzyskać konsultacje lekarza homeopaty, m.in. na oddziałach położniczo-ginekologicznych. Jak wygląda sytuacja w naszym kraju? Według badań TNS OBOP przeprowadzonych w 2006 r. 77 proc. Polaków uważa lekarzy przepisujących leki homeopatyczne za godnych zaufania, a 30 proc. stosuje ten sposób leczenia. W Polskich aptekach można bez problemów nabyć preparaty homeopatyczne, nie są jednak jeszcze refundowane.
Leki homeopatyczne są produkowane z surowców pochodzenia naturalnego: roślinnego, zwierzęcego lub mineralnego, według ściśle określonych reguł, a każdy etap produkcji jest poddany kontroli. Istotą leczenia homeopatycznego jest pobudzanie organizmu do uzyskania naturalnej, wewnętrznej równowagi.
Homeopatia może być zalecana jako jedyna terapia lub jako uzupełnienie leczenia konwencjonalnego, ponieważ nie stwierdzono interakcji z innymi lekami, działań ubocznych i reakcji niepożądanych.
Przeciwnicy homeopatii podważają, ich zdaniem, pozbawione logiki stwierdzenie, że im mniej substancji leczniczej, tym bardziej skuteczne działanie leków, również maksymę „podobne leczy podobne”, oraz zasadność potencjonowania i potrząsania roztworu w celu zwiększenia jego skuteczności. Każdy pogląd można obalić, wszystko zależne jest od punktu widzenia oraz wiedzy, którą krytykujący się posługują. Jednak w analizowaniu tej terapii podstawą jest, by nie rozpatrywać leczenia homeopatycznego na poziomie chemicznego oddziaływania na organizm, porównując do reakcji na leki farmakologiczne lecz w tym przypadku wyjść dalej, odwołując się do fizyki kwantowej. Homeopatia opiera się na energii cząsteczki, jest to działanie na poziomie informacji komórkowej. Zarzut o efekcie placebo, często spotykany w kontekście terapii naturalnych z łatwością można podważyć, ponieważ na terapię tę najszybciej reagują dzieci i zwierzęta.
Dr med. Jacek Czelej, pediatra, homeopata, przewodniczący Komisji Rewizyjnej Polskiego Towarzystwa Homeopatycznego, udzielając wywiadu dla Justyny Hofman-Wiśniewskiej zdefiniował homeopatię tymi słowami:
„Jest to metoda, która umożliwia poprzez zastosowanie odpowiednio dobranego leku pobudzenie chorego organizmu do walki z chorobą. Terapia homeopatyczna polega na wyborze leku czy leków, łączących w sobie z jednej strony dane z zakresu patogenezy objawów manifestujących się u osoby zdrowej poddanej działaniu substancji farmakologicznie czynnej, a z drugiej strony opartych na objawach klinicznych chorego w ujęciu całościowym. Lekarz homeopata dobiera więc lek, który działa zgodnie z naturalnym kierunkiem reakcji organizmu pacjenta, wzmacniając go i kierując nim.
W odróżnieniu od tradycyjnego podejścia, gdzie większość terapii działa przeciwstawnie do naturalnego kierunku reakcji organizmu, hamując go lub blokując i w ten sposób niejako wymuszając pożądany kierunek terapii.
Tu należy podkreślić, że lek homeopatyczny nie jest specyficzny dla bakterii, wirusa, grzyba i innych czynników etiologicznych, lecz dla umiejscowienia i stadium choroby oraz indywidualnej reakcji organizmu pacjenta”…
Homeopatia jest bardzo szeroką dziedziną, prowadzone są współcześnie bardzo rozległe badania naukowe, laboratoryjne i kliniczne nad skutecznością i dawkowaniem leków homeopatycznych. Osobom zainteresowanym polecam książkę Wayne B. Jonas, Jennifer Jacobs „Wszystko o homeopatii”, gdzie znajdą szczegółowe opracowania, jak również praktyczne zastosowanie homeopatii w konkretnych przypadkach chorobowych.
Czy wiecie, że:
. W Indiach istnieje ponad 200 uniwersytetów kształcących lekarzy homeopatów i ponad 100 000 lekarzy praktykujących homeopatię.
. W Stanach Zjednoczonych w roku 1992 wartość sprzedanych leków homeopatycznych wyniosła 200 mln dolarów i rokrocznie wzrasta.
. Leki homeopatycznie nie wywołują działań niepożądanych. Z powodzeniem można je stosować zarówno przy zwykłych przeziębieniach, jak i łagodzeniu skutków radio- czy chemioterapii.