Nagroda dla Heni Szczepanowskiej

Henia Szczepanowska - bizneswoman, humanistka, znana ze swej działalności na niwie społecznej i kulturalnej

- Heniu, opowiedz o tym zaszczytnym wyróżnieniu, które niedawno Cię spotkało.
- W sobotę, 20 maja 2017 r. w Muzeum Powstania Warszawskiego Zarząd Fundacji Polcul im. Jerzego Bonieckiego w obecności ambasadora Australii Paula Wojciechowskiego oraz ambasadora Republiki Armenii Edgara Ghazariana wręczył mi nagrodę im. Krystyny i Bolesława Singlerów za pracę społeczną na rzecz dzieci niepełnosprawnych oraz ochrony dziedzictwa kultury w Kotlinie Kłodzkiej.

- Byłaś jedyną nagrodzoną?
- Wśród nagrodzonych były też: Irena Koźmińska („Cała Polska czyta dzieciom”), Monika Sznajderman (wydawnictwo Czarne), Armen Artwich (Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich), PP.T i A. Kochanowscy ze wsi Wroty, Mirosław Kaźmierczak za niezwykłą pracę na rzecz kultury fizycznej i ekologii oraz inni wyróżnieni.
Stanąć w szeregu tak znamienitych gości, nagrodzonych i dyplomatów to dla mnie bardzo duże przeżycie. O matko, nie mogłam mówić ze wzruszenia.
Wśród wyróżnionych w tym roku znalazły się także Karina Fuglińska i Renata Czaplińska z Kątów Bystrzyckich, wyjątkowe dwie kobiety; matka i córka, które od wielu lat pięlęgnują pamięć o kulturze sudeckiej.

- Dostrzeżona i doceniona została Twoja praca społeczna, Twoja potrzeba i pasja pomagania innym...
- Nie pracuję sama, przecież sama nic bym nie dała rady zrobić, dlatego kłaniam się Wam nisko, bo to dzięki Waszej akceptacji mam napęd do pracy. Wiem, że warto zarywać noce a nawet zaniedbywać biznes, bo nikt inny na tym świecie nie jest tak bezbronny i nie potrzebuje tak bardzo wsparcia jak moje dzieciaki. Bo nie mówią i nie rozumieją tego świata, nie poproszą o swoje i nie mają nikogo, kto zażąda należnych im praw. No i trochę tak jest też z przepiękną, mroczną architekturą śląską, z marniejącymi w krzakach rzeźbami, zapomnianymi dziełami śląskich mistrzów, też są nieme, nie poproszą o pomoc. Mam więc szczególne pełnomocnictwo do występowania w ich imieniu, pełnomocnictwo obywatelskie, wynikające z Konstytucji RP. Konstytucja teraz bardzo jest poobijana, sponiewierana ale przecież bycie obywatem zobowiązuje.

- Możesz przybliżyć organizację, która Cię wyróżniła za tę charytatywną działalność?
- Fundacja Polcul im. Jerzego Bonieckiego założona w Australii, od 1980 roku przyznaje wyróżnienia i nagrody dla osób zaangażowanych w budowanie społeczeństwa obywatelskiego. Wśród wyróżnionych byli: Bogdan Borusewicz, Zbigniew Bujak, Anka Kowalska, Maja Komorowska, Jacek Kuroń, Jan Lityński, Jan Łomnicki, Adam Michnik, Jan Rulewski, Donald Tusk, Siostra Małgorzata Chmielewska.

- Kto wchodzi w skład Kapituły Fundacji?
- Zofia Bartoszewska – Warszawa, Czesław Bielecki – Warszawa, Mirosław Chojecki – Warszawa, Norman Davies, Jacek Fedorowicz – Warszawa, Jan Hanasz – Toruń, Zbigniew Nosowski – Warszawa, Janina Ochojska, Jan Ołdakowski – Warszawa, Jan Pakulski – Hobart, Australia, Henryk Woźniakowski.

- W gronie laureatów są wielkie nazwiska i bardzo znane. Jak to się stało, że szacowna Kapituła Fundacji dostrzegła także postaci z małych miast i miejscowości?
- Polcul Foundation nagradza obecnie „małych bohaterów” – ludzi, którzy angażują się w działalność społeczną często na poziomie lokalnym. Jan Nowak-Jeziorański w 15. rocznicę Polculu w 1993 r. napisał: „...Temu anonimowemu społecznikowi, pracującemu często w ciężkich warunkach bytowych, wydaje się, że nikt nie dostrzega jego pracy i jej wyników. I oto nagle z Sydney, z najbardziej od Polski oddalonego kontynentu, nadchodzi znak, że został tam nie tylko zauważony, ale doceniony i wyróżniony. Stamtąd przychodzi znak podziękowania i uznania. Ile w tej nagrodzie ładunku i zachęty do dalszego działania, ile przypływu energii i woli. Pomyśleć, że dzięki Polculowi już blisko tysiąc tych nieznanych bohaterów pozytywnych przeżyło chwile radości i zasłużonej dumy.

- Raz jeszcze wielkie gratulacje.
Cieszymy się z Twojego sukcesu i życzymy byś nadal znajdowała siły na realizację swych pasji.