Pamięci Tadeusza Chrząszcza – artysty malarza, architekta wnętrz. (1936–2021)

W październiku 2021 roku, po dwuletnich zmaganiach z chorobą zmarł Tadeusz Chrząszcz, artysta średniego pokolenia, uzdolniony malarz i autor wspaniałych aranżacji, realizowanych w latach sześćdziesiątych i osiemdziesiątych w wielu obiektach na Ziemi Kłodzkiej.
Urodził się w Tarnowie w 1936 roku. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, na Wydziale Malarstwa, pod kierunkiem prof. Marczyńskiego. Dyplom uzyskał w 1963 roku. Pod koniec lat 60., wraz z żoną – lekarzem kardiologiem i córką Basią, obecnie artystką ceramiczką, osiedlają się na Ziemi Kłodzkiej. Mieszkają krótko w Szczytnej, następnie w Polanicy, z którą związali się na stałe.
Lata siedemdziesiąte to czas kiedy w świadomości społeczeństwa Kłodzczyzny dojrzewa poczucie wartości uroków tej ziemi, dla której priorytetem staje się rozwój turystyki, zagospodarowanie miejscowości uzdrowiskowych, możliwość wypoczynku na łonie natury w domkach campingowych czy letniskowych. Powstaje wiele hoteli, otwierane są kawiarnie, liczne obiekty kultury.
Istnieje wielkie zapotrzebowanie na aktywnych twórców i ich zaangażowanie w życie społeczne. Nasze życie, dzięki ich pracy i talentom staje się radośniejsze i kolorowe. Licznie osiedlający się artyści wielu specjalności skupiają się wokół Kłodzkiego Oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Związek pełni rolę integrującą środowisko plastyczne, ma wpływ na kulturę i estetykę środowiska, w którym żyjemy, wspomaga artystów.
Tadeusz wstępuje do Związku w 1973 roku, a po kilku latach zostaje członkiem zwyczajnym. Już wcześniej bierze udział w wystawach okręgowych we Wrocławiu. W 1970 roku Biuro Wystaw Artystycznych w Kłodzku organizuje Jego wystawę indywidualną prezentującą zespół kilkunastu projektów wnętrz, które wykonywał artysta dla wielu obiektów na Ziemi Kłodzkiej. Swoje prace prezentuje autor także w Telkte /RFN/.
Jako architekt wnętrz, niezwykle skromny i pracowity otrzymuje coraz więcej zleceń, staje się rozpoznawalny, cieszy uznaniem zleceniodawców, biur turystycznych i wielu instytucji. Wszystkie Jego projekty odznaczają się innowacyjnymi pomysłami, różnorodnością stosowanych materiałów (drewno, kamień, ceramika, szkło) łączącym tradycyjne formy z nowoczesnymi pomysłami. Artysta staje się coraz bardziej znany.
Czas sukcesów i rozwoju działalności kulturalnej i artystycznej przerywa Stan Wojenny. Zawieszona jest wszelka działalność społeczna, zamknięte teatry, kina, przestaje działać Związek Polskich Artystów Plastyków. Artyści poszukują możliwości i sposobów na życie.
Tadeusz wraca do malarstwa. Maluje piękne ikony, akwarelowe krajobrazy, z wielkim talentem kopiuje obrazy sławnych mistrzów; Rembrandta, Volmeera, romantyczne ruiny czy wzburzone morza Fridricha Kaspra Dawida. Na swoje prace znajduje licznych nabywców w Polsce i za granicą. Zebrane fundusze pozwalają na spełnienie marzeń o podróżach, poznawaniu zabytków polskich i europejskich, sprzyjają pozyskiwaniu przyjaciół (Grecja!). Niestety stan zdrowia Tadeusza pogarsza się – pojawiają się objawy poważnej choroby. Jeszcze na krótko udaje się kilka wypraw na narty w Alpy, ale już ciężka choroba unieruchamia Go w domu. Mimo blisko dwuletniej, troskliwej opieki oddanej żony Haliny, kończy się życie Tadeusza.
Umiera 12 października 2021 roku. Na polanickim cmentarzu żegna Go najbliższa Rodzina i Przyjaciele.